Γεμίζει η αίσθηση έλλειψης μέσα μας?
«Δεν μου φτάνει», «δεν είναι αρκετό», «πρέπει να προσπαθήσω και άλλο», «πρέπει να έχω και αυτό», είναι κάποιες από τις επαναλαμβανόμενες σκέψεις, οι οποίες δημιουργούν μια αίσθηση έλλειψης μέσα μας και στις οποίες οφείλεται, σε αρκετό βαθμό, το τρέξιμο και το άγχος μας.
Η «επιθυμία, σαν ανάγκη για περισσότερα», είναι ένα από τα ζητήματα που συναντάς κατά τη θεραπευτική διαδικασία και μέσα από την βιωματική εμπειρία γνωρίζεις περισσότερο τις πραγματικές σου ανάγκες και τις καλύπτεις.
Ο Eckhart Tolle, στο βιβλίο του, Για Μια Νέα Ζωή, περιγράφει πόσο επηρεάζει το Εγώ, αυτή την αίσθηση του «μη αρκετού» μέσα μας και επίσης, πώς η υπέρβαση από το Εγώ, θα γεμίσει αυτή την έλλειψη.
«Ο κεντρικός πυρήνας όλης της νοητικής μας δραστηριότητας αποτελείται από ορισμένες επαναλαμβανόμενες σκέψεις, συναισθήματα και πρότυπα αντίδρασης με τα οποία ταυτιζόμαστε πιο έντονα. Αυτή η οντότητα είναι το ίδιο το Εγώ. Το Εγώ ταυτίζεται με το έχω, αλλά η ικανοποίησή του με το να έχει είναι σχετικά ρηχή και βραχύβια. Κρυμμένη μέσα του παραμένει μια βαθιά εδραιωμένη αίσθηση ανικανοποίητου, ανολοκλήρωτου και «μη αρκετού». Αυτή την ανάγκη για περισσότερα, αποκαλούμε επιθυμία. Κανένα Εγώ δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ χωρίς την ανάγκη για περισσότερα. Δηλαδή η επιθυμία διατηρεί το Εγώ ζωντανό πολύ περισσότερο από το έχω.
Σε μερικές περιπτώσεις, η ψυχολογική ανάγκη για περισσότερα ή η αίσθηση του μη αρκετού, μεταφέρεται στο σωματικό επίπεδο και έτσι μετατρέπεται σε ακόρεστη πείνα. Αυτοί που πάσχουν από βουλιμία αναγκάζουν συχνά τον εαυτό τους να κάνει εμετό, έτσι ώστε να συνεχίσουν να τρώνε. Αυτός που πεινάει είναι ο νους τους και όχι το σώμα τους. Αυτή η διατροφική διαταραχή θα γιατρευόταν αν οι πάσχοντες, αντί να είναι ταυτισμένοι με το νου τους, μπορούσαν να έρθουν σε επαφή με το σώμα τους περισσότερο, παρά με τις επίπλαστες ανάγκες του εγωικού νου.
Τα περισσότερα Εγώ έχουν αντικρουόμενες επιθυμίες. Θέλουν διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικές εποχές ή μπορεί να μην ξέρουν καν τι θέλουν, παρά μόνο ότι δεν θέλουν αυτό που υπάρχει: την παρούσα στιγμή. Το αποτέλεσμα των ανεκπλήρωτων επιθυμιών είναι δυσφορία, ανησυχία, άγχος και έλλειψη ικανοποίησης. Είναι συμπτώματα που κινητοποιούν κάποιον να θέλει να δει τι συμβαίνει μέσα του και να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία.
Οι σκεπτομορφές «δικό μου», «περισσότερο από», «χρειάζομαι», «πρέπει να έχω» και «όχι αρκετά» αφορούν όχι μόνο στο περιεχόμενο αλλά και στη δομή του Εγώ. Όσο δεν αναγνωρίζουμε αυτές τις σκεπτομορφές μέσα μας και παραμένουμε μη συνειδητοί, θα πιστεύουμε αυτό που λένε. Θα είμαστε καταδικασμένοι να βάζουμε σε πράξη αυτές τις μη συνειδητές σκέψεις, καταδικασμένοι να αναζητάμε και να μη βρίσκουμε, επειδή όταν λειτουργούν αυτές οι σκεπτομορφές , κανένα απόκτημα, μέρος, άνθρωπος ή κατάσταση δε θα μας ικανοποιεί ποτέ. Ανεξάρτητα από ό,τι θα έχουμε, δε θα είμαστε ευχαριστημένοι. Θα ψάχνουμε πάντα για κάτι άλλο που υπόσχεται μεγαλύτερη ικανοποίηση, που υπόσχεται να κάνει την ατελή αίσθησή μας για τον εαυτό πλήρη και να γεμίσει αυτή την αίσθηση έλλειψης που νιώθουμε μέσα μας».
Ψυχοθεραπεία και πληρότητα
Η ψυχοθεραπεία, πέρα από διεργασία αλληλεπίδρασης μεταξύ μας, είναι και δημιουργική απασχόληση. Στο ασφαλές πλαίσιο το οποίο δημιουργείται, αναγνωρίζεις και αποδέχεσαι πολλά ζητήματα σχετικά με τη ζωή σου. Ένα από αυτά, είναι και η αίσθηση ανικανοποίητου μέσα σου, οπότε τί κάνεις όταν προκύπτει αυτή η αίσθηση?
Ακολουθείς τη ροή που δημιουργείται και επιτρέπεις στη θεραπεία να σε καθοδηγήσει, ώστε να «ακούσεις» τις πραγματικές σου ανάγκες. Τότε μόνο θα μπορέσεις να τις θεραπεύσεις και να τις ικανοποιήσεις. Τα παλιά βάρη φεύγουν και νιώθεις ανάλαφρα και σε πληρότητα. Η ευγνωμοσύνη γεμίζει την ύπαρξή σου και αφήνεσαι στη ζωή όπως είναι.
Διάβασε περισσότερα για την ψυχοθεραπεία εδώ
Νούσια Πλεύρη, ECP, ψυχοθεραπεύτρια